فناوری اطلاعات (به انگلیسی: Information Technology یا IT)، همان طور که به وسیله انجمن فناوری اطلاعات آمریکا (ITAA) تعریف شده است، «به مطالعه، طراحی، توسعه، پیاده‌سازی، پشتیبانی یا مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی مبتنی بر رایانه، خصوصاً برنامه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزار رایانه می‌پردازد». به‌طور کوتاه، فناوری اطلاعات، با مسایلی مانند استفاده از رایانه‌های الکترونیکی و نرم‌افزار سروکار دارد تا تبدیل، ذخیره، حفاظت، پردازش، انتقال و بازیابی اطلاعات و در تعریف دیگری (که به نظر می‌رسد کامل‌تر و دقیق‌تر باشد) فناوری اطلاعات به کلیه فناوری‌هایی اشاره می‌کند که در شش حوزه جمع‌آوری، ذخیره‌سازی، پردازش، حفاظت، انتقال و نمایش اطلاعات کاربرد داشته و اثرگذار هستند.
اخیراً تغییر اندکی در این عبارت داده می‌شود تا این اصطلاح به طور روشن دایره‌ی ارتباطات مخابراتی را نیز شامل گردد؛ بنابراین عده‌ای بیشتر مایلند تا عبارت «فناوری اطلاعات و ارتباطات» (فاوا) (Information and Communications Technology) یا به اختصارICT را به کار برند.
بسیاری مفهوم فناوری اطلاعات را با کامپیوتر و انفورماتیک ادغام می‌کنند، این درحالی است که این‌ها ابزارهای فیزیکی فناوری اطلاعات می‌باشند نه تمامی آنچه که فناوری اطلاعات پوشش می‌دهد.
(منبع: ویکی پدیا، صفحه فناوری اطلاعات)
مخابـرات، انتقال علائم سیگنال‌ها، پیام‌ها، کلمات، نوشته‌ها، تصاویر و صداها و اطلاعات از هر نوعی از طریق سیم، امواج رادیویی، نور یا دیگر سامانه‌های مخابراتی است. در زمان‌های گذشته، از کبوتر، فانوس، دود، طبل، سمافوریا (مخابره به وسیله پرچم)، هلیوگراف (مخابره به وسیله نور خورشید) برای ارتباط استفاده می‌شد.
در دوران مدرن، مخابرات شامل استفاده از انتقال دهنده‌های الکترونیکی مانند تلفن، تلویزیون، رادیو یا کامپیوتر است.
مخابرات بخش مهمی از اقتصاد جهانی است و سود صنعت مخابرات سه درصد محصولات عمده دنیا است.
(منبع: ویکی پدیا، صفحه مخابرات)
فتا مخفف فضای تبادل اطلاعات است و صنعت فتا تمام صنایع مربوط به این زمینه را دربرمی گیرد. کلمه افتا با اضافه شدن الف که مخفف «امنیت» است، دایره آن را محدود به مسائل امنیتی فضای تبادل اطلاعات می کند. پس فتا صنعتی عام تر از افتا بوده و صرفاً به مسائل امنیتی نمی پردازد. بسیاری از مواقع جایگزین کلمه فتا از واژه های مخابرات یا فناوری اطلاعات (آی تی) استفاده می شود.